Weinig ouders zullen zeggen dat zij een school voor hun kind hebben gekozen, die ‘goed genoeg’ is.
Is het wel mogelijk om altijd het beste te kiezen? Is goed genoeg niet goed genoeg?
Het is namelijk niet altijd duidelijk wat de uitkomst is van een bepaalde keuze. Dan is extra informatie nodig. Zelfs de beste speler ziet wel eens een zet over het hoofd. Bovendien is nooit met zekerheid te zeggen of een bepaald resultaat daadwerkelijk plaatsvindt.
Verlaag je dan je verwachting of vergroot je het in overweging te nemen alternatieven?
Streven naar het maximale
`Als je naar het maximale streeft, dan zoek je alleen naar het beste en accepteer je alleen het beste.
Iedereen heeft op een bepaalde manier wel dat streven naar het maximale, omdat bepaalde keuzes ons nou eenmaal meer interesseren dan andere keuzes.
Men zal bijvoorbeeld zeggen dat zij het ‘beste’ voor hun kind willen. Weinig ouders zullen zeggen dat zij een school voor hun kind hebben gekozen, die ‘goed genoeg’ is. Maar zij zullen zeggen dat die school gekozen hebben, omdat het in de beste buurt ligt of de beste mogelijkheden biedt voor de toekomst of de beste resultaten behaalde in een bepaalde onderzoek of het leukste is omdat er veel bekenden heen gaan.
Mensen, die van lekker eten houden, zoeken niet naar een restaurant dat ‘goed genoeg’ is. Zij willen exquise maaltijden en sfeervolle ambiance.
Accountants willen niet een boekhouden voeren, die ‘goed genoeg’ is, maar willen dat alle boekingen uiteindelijk volledig aansluiten op de balans en de verlies en winstrekening resulteren.
Beperkte rekenkracht
Voor de meeste keuzes in de wereld om ons heen is er echter geen enkele procedure, om te volgen, om met de ter beschikking staande “rekenkracht” het beste alternatief kunnen ontdekken. Ook niet als datgene, wat ‘het beste’ is, precies is omschreven.
Als ‘het beste’ is omschreven als een zo veilig mogelijke auto tegen een zo laag mogelijke prijs zijn er dus twee bepalende factoren. Welke waarde wordt er dan aan de factor veiligheid verbonden en welke waarde aan de factor prijs?
Een voorbeeld
Er is een onderzoek geweest, waarbij aan mensen het volgende probleem werd voorgelegd: Stel er zijn twee auto’s.
- Auto A kost 40.000 euro en de auto scoort op een schaal van 5 sterren op veiligheid 4 sterren.
- Auto B scoort op diezelfde schaal 3 sterren. Wat moet de prijs van auto B dan zijn om een interessant alternatief te vormen voor auto A.
Hoe lager de prijs die participanten noemen voor auto B, hoe meer waarde zij blijkbaar hechten aan veiligheid.
Vervolgens werden deelnemers geconfronteerd met een tweede test, namelijk de keuze tussen auto A voor 40.000 euro en auto B voor de prijs, die zij daarvoor zelf bepaald hadden.
Zij hadden dus zelf aangegeven dat door de door hen genoemde prijs auto B een aantrekkelijk alternatief vormt. Je zou daarom verwachten dat 50 procent van de ondervraagden zou kiezen voor de veiligere maar duurdere auto A en 50 procent voor de minder veilige maar ook goedkopere auto B.
Toen de ondervraagden dus “gedwongen” werden een keuze te maken, bleek dat de meeste ondervraagden veiligheid niet wilden inruilen voor een lagere prijs. Zij handelden alsof de waarde van veiligheid bij hun beslissing zo groot is dat het de prijs irrelevant maakt.
De keuze voor ‘het maximale’ blijkt dus moeilijk te zijn, als er met meer dan één factor rekening moet worden gehouden. Er moet dan namelijk een afweging worden gemaakt tussen de betreffende factoren.